تو زنده ای

 

از همان روزهای اولی که نوشتن برای تو را آغاز کردم احساس کردم اتفاقات تازه ای که مدت ها منتظرش بودم برایم می افتاد و کاملا نامحسوس تو من را با خود بردی.عموی عزیزم خوشحالم که مسابقه یاران شیدایی بهانه ای شد تادوباره نام ویادت را زنده کنم.هر چند که درست کردن این وبلاگ ونوشتن از تو، همزمان شد با اردو ی راهیان نور و دیدن اروندی که با خون تو و بسیاری از دوستانت برا همیشه رنگین شده....به من ثابت کرد که تو زنده ای.

هنوز چند روزی ازآمدنمان نگذشته بود که کتاب من زنده ام به دستم رسید وهمان صفحات اولش آنقدر منقلب و تشنه ی دانستن کرد که ایمان آوردم که دیگر ادامه مسیر را تو برایم روشن خواهی کرد.

همیشه این آیه را خوانده بودم

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (آل عمران/169)
(اى پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‏اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند»......

اما با اتفاقات این چند وقته احساس میکنم که هر وقت صدایت میکنم،صدای مرا می شنوی عموی عزیزم و به خود می بالم که عمویی چون تو دارم.

دوست دارم

ناِیب امام زمان

شهید جانش را فروخته و در مقابل آن، بهشت و رضای الهی را گرفته است که بالاترین دستاوردهاست. به شهادت در راه خدا، از این منظر نگاه کنیم. شهادت، مرگ انسانهای زیرک و هوشیار است که نمی گذارند این جان، مفت از دستشان برود و در مقابل، چیزی عایدشان نشود.    "مقام معظم رهبری "

بسیجی داوطلب

 

مهربان و عصای پیری پدرت بودی . هیچکس از تو توقعی نداشت که باغ و زمین کشاورزی پدرت را رهاکنی و به جبهه بروی.اصلا تو هنوز در آغاز جوانی بودی،مادر و پدرت برای تو بهترین آرزوها را داشتند.لباس دامادیت را دوخته و عروسشان را انتخاب کرده بودند.باورش برای من سخت است چه طور از همه ی اینها گذشتی و تنها بایک نام بسیجی داوطلب خود را به جبهه رساندی . عموی عزیزم،ایمان آوردم نام بسیجی به هیچ زبانی در دنیا قابل ترجمه نیست.بسیجی فقط بسیجی است ....

این قوانین و دنیای قرن بیست و یکم نمی تواند ایثار و فداکاری تو و همهی بسیجیان را معنا کند.

مولایم ، رهبرم حضرت آیت الله خامنه ای بهترین توصیف از یک بسیجی را اینچنین میفرمایند :

بسیج در واقع مظهر عشق و ایمان و آگاهی و مجاهدت و آمادگی کامل، برای سربلند کردن کشور و ملت است.

 

 

قطعه ای از بهشت

شلمچه خلاصه عشق است و قطعه ای از بهشت ، شلمچه ، آینه ایست که تمام جبهه با خاکهای سرخش در آن می درخشد. و دریچه آسمانی است که از آن بوی رشادت و عطر دلنواز شهادت میوزد. شلمچه تندیس زیبای عشق است که در میدان ایثار قد کشیده است . شلمچه شهر شهود و شهادت است . شلمچه مثنوی بلندایثار است و فرودگاه عشق و عروجگاه دل . صحرای خشکی که دریای مواج خون و اشکهای عاشقانه در تربت پاکش دارد با قلب خونینی که هنوز زیبا و دلنواز می تپد و خون غیرت و مردانگی را در رگهای این دیار می دواند و حدیث بلند حیات با عزت را زمزمه می کند. زمین خاکی شلمچه ، زیباتر از آبی آسمان است چرا که شلمچه قتلگاه مرغان عاشقی است که برای وصال بی قرار بودند و از کوچه پس کوچه های منیت و مادیت رهیده و به شهر دلگشای معنویت و شهادت دل بستند. آری ! شلمچه شاهنامه بلند شهادت است ، دیوان عاشقی است ، شعرهای سرخ ، با واژه های خون ، به وزن عشق و قافیه هایی از جنس قلب پاره پاره عاشقی و در قالب غزل عشق و مثنوی بلند شهادت »

منبع : http://montazer110.ir

طلاییه

 

 

چقدر زیبا بهش گفت : پول برای طلا فعلا ندارم ، عوضش قول میدم هرسال بیارمت طلاییه ...!

دست های خالی

    

 

 

 

   

        آستیــــــن خالــــــے ات نشــــــان از مردانگــــــے ست...

       با ایــــــن دو دســــــت ســــــالم،

        هنوز نتــــــوانسته ام یــــــک قنــــــوت اینــــــچنینے بخــــــوانم ...

 

حنابندانت مبارک عمو جان!

§         می گفت تصمیم گرفته ام مجددا به جبهه اعزام شوم که پس از مدتی کوتاه عازم شهر خوزستان گردید و در عملیات خیبر در جزیره مجنون شرکت نمود. قبل از عملیات با تهیه حنا دست های خود و دوستان را حنا بندان نموده بود و تعدادی عکس مربوط به چند شب عملیات از خویش به یادگار گذاشت. در مکاتبات و عکس ها ونامه های متعددی که ازعمویم "محمود " ارسال گردیده بود روحیه ایثاروفداکاری عشق به ولایت و دفاع از وطن سراسر وجودش را فرا گرفته بود .

§ لذا در مورخه اسفند ماه شصت و دو در عملیات خیبر در جزیره مجنون جان به جان آفرین تسلیم وبرای همیشه در جوار رحمت ایزدی آرام گرفت. تشیع جنازه اواز قوچان به روستای عمارت برده شد ودر روستای عمارت به خاک سپرده شد.

  

درهای بسته ای که به رویت باز شد!

 

چند ماهی بود عمو محمود از کردستان برگشته بود. روزی در شهر به دیدن پدرم رفت و گفت:ثبت نام نموده وآماده اعزام به جبهه می باشم . پدرم اصرار فراوان نمود که تصمیم داریم مقدمات خواستگاری و ازدواج تورا فراهم نماییم. اوگفت:انشاالله اگر این مرحله را سالم برگشتیم تصمیم خواهم گرفت.

پدرم با اصرار و قفل درب حیات مانع اعزام او شد ولی عمویم مودبانه گفت: تصمیم خویش را گرفته واگر در را باز نکنید از اعزام عقب مانده و سپس به سختی و به تنهایی عازم خواهم شد لذابرادرش نتوانست اورا قانع کند.

عمو محمود ورزمنده دیگری به نام ابراهیم حسین لو با او همراه شد. پدرم آنهارا با خودروی ژیان به راه آهن رسانده وآنها عازم شدند .

آخرین خداحافظی

 

صبح زود با بابام رفته بودند راه آهن. هنوز یک ساعتی نگذشته بود که برگشتن. مامانم داشت توی حیاط لباس های عمو محمودم رو می شست. عمو محمود وقتی وارد حیاط شد و دید مامانم داره لباس هاشو می شوره سلام کرد و گفت : " کارت اعزامم رو جا گذاشتم. قسمت بود برگردم و از شما حلالیت بطلبم.خیلی به شما زحمت دادم حلالم کنید.....            اینا رو گفت و رفت کارتشو برداشت.این آخرین باری بود که خداحافظی کرد.

شهید چمران

ما، اغلب خود را محور دنیا و مافیها فرض می کنیم و فکر می کنیم که همه دنیا به خاطر ما می گردد، آسمان و زمین و ستارگان به خاطر خوش آمد ما در سِیر و گردشند ...
... فکر می کنیم که آسمان در غم ما خواهد گریست و یا دل سنگ از درد ما آب خواهد شد، یا گردش ستارگان متوقف خواهد گشت...
... اما بعد می فهمیم که در این دنیای بزرگ میلیون ها انسان مثل ما آمده اند و رفته اند و هیچ تغییری در گردش روزگار به وجود نیامده است.

شهید دکتر مصطفی چمران